Al bijna 25 jaar zijn wij de verbindende schakel in het netwerk van marketing-, communicatie- en contentprofessionals. We vinden voor zowel junior, medior als senior professionals passende opdrachten/projecten/functies. Dat zijn interim-professionals, onze eigen Babbage Professionals die op detacheringsbasis werken en professionals die op zoek zijn naar een nieuwe vaste uitdaging. In ‘Professional in the Spotlights’ stellen we ze graag voor!
Deze keer in the spotlights: Cynthia Schild, Communicatieadviseur (a.i.) bij de Provincie Noord-Holland.
Op de Hogeschool voor de Kunsten leerde Cynthia Schild alles over digitale media. Websites vindt ze nu ‘saai’, maar film en fotografie blijven haar boeien. Voor de provincie Noord-Holland heeft ze met een drone de carports met zonnepanelen in Bloemendaal gefilmd.
“Ik ga een documentaire maken over mijn roots. Mijn familie van mijn moeders kant komt uit Indonesië. Mijn moeder is er geboren, maar ik ben van de eerste generatie in Nederland. Ik ken hun verhalen, maar ik wil zelf ervaren hoe het daar is. Inmiddels ben ik vijf keer in Indonesië geweest en tijdens corona heb ik de taal geleerd en veel research gedaan. Tijdens mijn reizen heb ik veel missende puzzelstukjes van mezelf gevonden en nieuwe vrienden gemaakt. Uiteindelijk wil ik daar drie of vier maanden heen om te filmen. Zodat alle verhalen over mijn familie bewaard blijven voor volgende generaties.”
Film
“Filmen en fotograferen zit in mijn bloed. Op mijn tiende kreeg ik mijn eerste fototoestel. Daarvoor leende ik al jaren het toestel van mijn ouders. We hadden ook zo’n hele oude 8mm filmcamera. Daar kon je drie minuten mee filmen. Mijn opa uit Indonesië fotografeerde en filmde ook graag. Daardoor heeft mijn familie veel foto’s, dia’s en zelfs 10mm film uit die tijd. Het was dus niet zo gek dat ik na de middelbare school Digitale Media ging studeren op de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht. Die studie was toen net nieuw. Daar leerde ik alles op het gebied van ‘nieuwe media’ en kon ik ook met video’s aan de slag.”
Japans
“Toen ik van school kwam, waren er weinig banen beschikbaar. Ik kwam er bovendien achter dat Nederland nog niet klaar was voor internet. ‘Hoezo een website of e-mail, je kunt toch gewoon brieven sturen of bellen?’ Dat soort dingen kreeg ik te horen. Daarnaast viel het niet mee om als vrouw met een migratieachtergrond in een mannenwereld een baan te vinden. In 2004 kon ik bij NTT Docomo aan de slag, een Japans bedrijf dat samenwerkte met KPN. Daar leerde ik programmeren en apps maken voor mobiele telefoons, die toen nog nauwelijks bestonden. Na drie jaar was Nederland nog steeds niet klaar voor digitale media. Het bleef jaren lastig om werk te vinden in mijn vakgebied.”
Mensen
“Het grappige is: nu vind ik websites maken niet zo leuk meer. Uiteindelijk heb ik heb echt alles gedaan: concepten bedenken, vormgeving, programmeren, adviseren. Vooral bij de overheid, omdat ik het belangrijk vind dat ik in mijn werk een bijdrage kan leveren aan de maatschappij en echt iets voor mensen kan betekenen. In het begin was ik een van de weinige vrouwelijke websitebouwers. Toen het saai werd, ging ik trainingen geven. Zo ontdekte ik dat werken met mensen veel leuker is dan de hele dag achter een computer zitten. Ik ontmoette veel communicatieadviseurs en dacht: die kant moet ik op, communicatieadvies is echt iets voor mij.”
Passie
“Mijn passie voor film en fotografie is altijd gebleven. Ik maakte jarenlang parttime websites en verdiende toch genoeg om de huur te betalen. Daarnaast had ik dus tijd om mijn eigen filmprojecten te doen en geld om ze zelf te financieren. In eerste instantie in eigen beheer, want er was geen vaste baan in te vinden. Ik heb ook veel video’s gemaakt voor vrienden die muzikant zijn. Dat vond ik harstikke leuk. Maar ik maakte ook video’s voor magazines en evenementen. Later kreeg ik meer betaalde video-opdrachten en waren er steeds meer banen waarin ik meer met video kon doen. Zo maakte ik voor de Gemeente Haarlem allerlei promofilmpjes over de stad.”